Jak już kiedyś wspominałem, 25 marca czekała mnie rozmowa kwalifikacyjna w Dun Laoghaire College of Further Education. W zasadzie nie miałem pojęcia, jak to będzie wyglądało, nigdy nie miałem rozmów ani żadnych przesłuchań, które były podstawą do przyjęcia mnie na dany kurs bądź szkolenie. W Polsce zazwyczaj wystarczały dobre wyniki z poprzedniej szkoły, bądź pieniądze - jeżeli chodzi o kursy. Zastanawiałem się, co im powiedzieć. W zasadzie bardziej zastanawiałem się, czy mój poziom angielskiego wytrzyma presję i wymagania osoby, która będzie zadawać mi pytania. Na szczęście z pomocą przyszedł mi mój General Manager - Cormac. Jest to osoba dla mnie niesamowita - jest młody, ma jakieś 26 lat, własną firmę, dodatkowo udziela się społecznie, jest członkiem rady miasta, i sam jeden Bóg wie czego jeszcze. Jednym słowem - skazany na sukces. Dostałem od niego masę wskazówek, jak się zachować, o czym mówić, o czym nie wspominać, na co zwrócić szczególną uwagę - zatem można powiedzieć, iż byłem całkiem dobrze przygotowany.
Przestraszyłem się, gdy rzeczywistość okazała się trochę trudniejsza niż mi się wydawało. Osoba, ktora przeprowadzała ze mną wywiad zapowiedziała wcześniej mnie i reszcie kandydatów, iż nie ma za wiele czasu, a "interview" będzie szybkie i krótkie - wobec czego musiałem zmienić taktykę gry. Kiedy przyszła moja kolej, byłem przygotowany. Zamiast odpowiedzieć na pytania, przedstawiłem swoje wcześniej przygotowane, krótkie CV, list polecający i inne dokumenty, mające na celu potwierdzenie moich kwalifikacji na kurs. Pan profesor uśmiechnął się, w zasadzie był zachwycony, odznaczył co nieco na formularzu, krótko opowiedział o kursie, i zapewnił mnie iż na 99% zobaczymy się we wrześniu - 1% decyzji należy do dyrektora. Zatem, PODBÓJ IRLANDII ROZPOCZĘTY !!!
W zasadzie trochę się boję, no ale zobaczymy jak to będzie. Łatwo skóry nie oddam :)
Pozdrowienia dla wszystkich, zwłaszcza dla komentujących.
B.
Następnie, wybraliśmy się do miejsca docelowego - Killiney Hill. To chyba najbardziej magiczne miejsce jakie kiedykolwiek widziałem. Widok ze szczytu jest niesamowity. Z jednej strony - Morze Irlandzkie, Killiney Bay, Góry Wicklow - z drugiej urbanistyczna panorama Dun Laoghaire z Dublinem majaczącym na horyzoncie. 
Na Killiney Hill spędziliśmy kilka dobrych godzin. F. wydawał się być oczarowany pięknem tego miejsca, toteż stwierdziłem, że był to bardzo dobry pomysł. Szalał ze swoim aparatem, robiąc mi zdjęcia od czasu do czasu, gdyż uważa mnie za całkiem wdzięczny obiekt do fotografowania. Ja również oddałem się atmosferze tego miejsca. Myślami powróciłem do lat dzieciństwa. Skutkiem tego było moje wczorajsze włażenie na drzewa, wspinanie się na kamienie, wchodzenie w dzikie krzaki i zarośla - zupełnie jak jeszcze 10-12 lat temu...